Özlemlerle yüklü ufuktaki gemi, özlemler ile yüklü yoksa trenin vagon seslerimi ağacın kökü kadar bütün elin parmağı tırnağı kadar yapışık belki de belirginleşen suluet çizgileri bir eser misali ben sergide asılmış bir portre baş köşede asılan resimde ben, üzerimde gezen gözler sen, sahibi de sen tek sen sevgilim…İnsan nefes almadan yaşayamaz, ben sensiz nesef almak istemiyorum…. Bir bebek anne karnında başlıyor birşeyler öğrenmeye ve gittikçe büyüyor ve sonra gözlerini dünyaya açıyor, Bende seninle başladım birşeyler öğrenmeye, ve gözlerimi yavaşça gerçek aşka açmaya,
Diyorum ya karadenizin hırçın dalgaları içimdeki kalbimdeki sesler, Hiç bu kadar delice vurmadı dağlara kayalara, ……., duvarlarıma……….. Bir insanın kanım çekiliyor dediğinde hiç anlamıyormuşum ben meğer, ne zaman ki bana dokunduğun gün gerçeği anladım, tenin tenime değdiği vakitlerdi…..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder