Yüreğimde bilinmeyen, benim bile hala yerini tam olarak kestiremediğim bir
yerlerde kanıyorsun hala ve ben çoğu zaman bilerek ya da bilmeyerek
kaşıyorum bu kabuk tutmaya yüz tutmuş yaramı.. yani seni…
Evet, unutamadım seni, kanayan bir yarasın hala yüreğimde…
Unutamadım bir türlü gözlerini; güzelliği, baktığımda yüreğinin
derinlerini gördüğüm gözlerini…
Unutamadım hala gülüşünü.. sıcacık, içten, yüreğime huzur veren gülüşünü…
Ne zaman biri bana baksa seni görüyorum, ne zaman biri gülse seni
hatırlıyorum…
Nereye gidersem gideyim kimi görürsem göreyim biraz sana benziyor…
Rüyamdasın, düşlerimdesin, hayallerimdesin kısacası yüreğimdesin…
Öylesine bendesin ki, yaşamım seni görmeden önce hiç yokmuş gibi…
Sanki seninle nefes almaya başlamışım ben ve biliyor musun nefes almak çok güzeldi…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder